Jos je Maltus (1766 - 1834) ucio da je porast broja stanovnistva eksponencijalan. Ono je sklono umnozavanju geometrijskom progresijom (dakle 2, 4, 8, 16, 32, 64, itd.). Nasuprot tome, proizvodnja hrane raste samo aritmetickom progresijom (dakle 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, itd.). Maltus je bio uvek izlozen snaznim kritikama zbog zakonitosti koje je dovodio u vezu sa svojim ucenjima. Danas je, medjutim, misljenje da stanovnistvo raste eksponencijalno postalo opste prihvacena stvar.

Od kada postoje ljudi, svaka generacija je onoj sledecoj predavala stafetu zivota. Moze, doduse, doci do neslaganja kada je rec o vremenskom rasponu potrebnom da se stanovnistvo udvostruci, ali da je do tog udvostrucavanja uvek dolazilo, vazi kao cinjenica. Geometrijska progresija vodi ka neverovatnim brojkama. Kao primer, spomenucemo pricu o sahovskoj tabli i zrnima zita:

Jedan kralj je hteo da nagradi svog savetnika za vernost, pa mu je dopustio da kaze neku zelju. Mudri covek je rekao: Imam samo jednu molbu. Daj mi na prvom polju na sahovskoj tabli jedno zrno zita, a na svakom sledecem dvostruki broj zrna zita u odnosu na prethodno polje. Kralj je ovu nameru svog savetnika shvatio kao veoma skromnu - posto mu je efekat eksponencijalnog umnozavanja bio napoznat. Kad je, medjutim, nalozio da se pristupi ispunjavanju tako obecane nagrade, morao je da uvidi da ni cela zetva njegovog carstva ni priblizno na bi bila dovoljna da ispuni obecanje. Samo na 64-tom polju bi bilo 263 (2 x 2 x 2 x 2... - ukupno 63x), sto cini 9,2 x 1018 zrna. Danas se obicno koriste izrazi kao milion (106), milijarda (109) i bilion (1012). Ako se ide preko tih brojki, navodi se samo potencija 10 sa eksponentom. Pojednostavljeno, mogli bismo reci da je broj eksponenata u stvari broj nula, minus jedan, koje treba dodati potenciji 10.

Danas nase stanovnistvo raste po godisnjoj stopi od 2%. To znaci da svakih 35 godina dolazi do udvostrucenja svetskog stanovnistva. Ono je 1976. godine iznosilo 4 milijarde. Ako i dalje bude u takvoj razmeri raslo, na Zemlji ce 2011. godine biti 8 milijardi ljudi; godine 2046. 16 milijardi, a 2071. 32 milijarde ljudi. Te brojke su prenerazile sve drzavnike i politicare. Ako ce 2011. godine na Zemlji ziveti dvostruko vise ljudi nego danas, onda ce to znaciti i dvostruko vecu potrebu za hranom i sirovinama, visestruko vise energije, udvostrucenje jedinica stanovanja, itd. Nasa ogranicena Zemlja za ovakve ljudske mase jednostavno nema zivotnog prostora. Zahvaljujuci ovom soku, lansiranom od statistike, nastala je (i odomacila se) rec eksplozija stanovnistva - rec cije se odsustvo vise ne moze zamisliti u danasnjoj strucnoj literaturi.

Medjutim, zasto tek danas govorimo o eksploziji stanovnistva? Ako je Zemlja stara milionima godina, a covek je nastanjuje vec 1,75 miliona godina, onda bi - prema Dr Luisu Likiju (Luis Leakey) - u slucaju eksponencijalnog rastenja, vec u vise slucajeva trebalo doci do eksplozija stanovnistva.

Ostaci kostiju koje je Dr. Luis Liki nasao u Tanzaniji 1959.godine dobili su ime Zinjathropus). Prema Likijevim navodima, tu je moralo biti reci o ljudskom bicu koje je zivelo pre 1.750.000 godina. Odredjivanje starosti nacinjeno je prema metodi K-40/Ar-40, koji, kao sto se moze videti, daje krajnje nepouzdane rezultate. Za nase racunjanje smo upotrebili brojku koju je dao Liki (koja je, inace, opste priznata). U prvom izvestaju poslatom Rimskom Klubu (Club of Rome) bilo je govora i o eksploziji stanovnistva, pri cemu je kao pretpostavka za srednji vek uzet godisnji porast stanovnistva od 0,3%. 0,3% govori o udvostrucenju svakih 230 godina, sto znaci, posle 230 godina postojala bi 4 ljudska bica, posle 460 godina, osam, itd. Ako covecanstvo kao vrsta stvarno postoji vec 1.750.000 godina, onda bi u tom periodu moralo biti ukupno 7.610 udvostrucenja - perioda od po 230 godina. To bi znacilo da bismo morali imati stanovnistvo od 27610, sto bi znacilo 6,8 x 102290, nepojmljiva brojka, o kojoj ne mozemo sebi da nacinimo nikakvu sliku (68 sa nizom 2289 nula).

Doduse, moze se pretpostaviti da se stanovnistvo znatno sporije umnozavalo. Ako je porast imao ratu od 0,2%, onda je vreme udvostrucenja iznosilo 350 godina, u slucaju rate od 0,1% - 700 godina, a u slucaju rate od 0,01% - 7.000 godina. Tako bi se tek posle 7.000 godina udvostrucio prvi par ljudi; posle 14.000 godina na Zemlji bi zivelo osam ljudi, a posle 21.000 godina sesnaest, itd. Ovi divovski medjuprostori u vremenu apsolutno su nestvarni, a ipak bi, prema toj pretpostavci, Zemlja danas morala biti nastanjena sa 3,9 x 1075 ljudi. Divovski broj - a mi u stvarnosti imamo svetsko stanovnistvo od 5,5 x 109.

Racunajmo sada samo sa datim cinjenicama. Godine 1820. na Zemlji je zivelo milijardu ljudi - prvi put u istoriji prekoracena je granica od milijardu. Kada je onda ziveo prvi ljudski par? Ako za ovaj proracun upotrebimo godisnji porast stanovnistva od 0,3%, onda ce to znaciti udvostrucenje posle 230 godina. Posle 30 perioda od 230 godina, dakle, posle 6.900 godina, nastaje svetsko stanovnistvo od 230 = 1,07 milijardi ljudi - upravo ono svetsko stanovnistvo koje je, po podatku, postojalo 1820. godine. Racunajmo unazad: 6.900 godina minus 1820 godina, dobijamo 5080 godina. Prema tome, prvi ljudski par ziveo bi oko 5080. godine pre Hrista. Ovaj podatak o godini veoma je prihvatljiv, realistican, i usaglasava se sa rezultatima arheoloskih istrazivanja o dobu pre hriscanske (nove) ere. Dolina Nila naseljena je oko 4.000. godine pre n.e., a i Sumerci su ziveli u tom istorijskom dobu. Najstariji nalazi kod Kineza poticu iz 3200. godine pre n.e. Nema nikakvih nagovestaja o covecanstvu koje bi bilo staro milionima, ili cak milijardama godina - bas naprotiv, sve upucuje na covecanstvo koje nije starije od 6.000 godina.